Η 12η Μαΐου είναι
θεσμοθετημένη από την Π.Ο.Υ. ως η ημέρα Τιμής για τους Νοσηλευτές όλου του
κόσμου.
Η ημέρα αυτή ταυτίστηκε κυρίως με
το εορταστικό περιτύλιγμα της επετείου χάνοντας όμως ένα πολύ μεγάλο μέρος της
πραγματικότητας για την Νοσηλευτική στην Ελλάδα.
Συνεπώς είναι και ημέρα προβληματισμού συνάδελφοι.
Οι Νοσηλευτές
στη χώρα μας καθημερινά με θλίψη και απογοήτευση βιώνουν την απαξίωση του επαγγελματικού
και επιστημονικού τους ρόλου καθώς και την εξαθλίωση της προσωπικότητας τους.
Δεν θα
μπορούσαν βέβαια τα πράγματα να είναι διαφορετικά αφού εργάζονται κάτω από
άθλιες συνθήκες εργασίας, όταν η εργασία που προσφέρουν αμείβεται με μισθούς
κοροϊδίας ή όταν καταστρατηγούνται καθημερινά στοιχειώδη εργασιακά και
επιστημονικά δικαιώματα τους. Όταν οδηγούνται με λίγα λόγια σε Επαγγελματική,
Οικονομική και Οικογενειακή Εξόντωση.
Ποιός δίνει
σημασία όμως;
Όσοι θα
έπρεπε να το κάνουν μέσα από τον θεσμικό τους ρόλο (ΠΟΕΔΗΝ, ΕΝΕ κλπ) δείχνουν
να είναι στον κόσμο τους και λειτουργούν με κινήσεις εντυπωσιασμού.
Τα
αποτελέσματα λίγο πολύ γνωστά.
Αφήνουμε λοιπόν σε κάποιους άλλους
να γιορτάσουν τούτη εδώ την ημέρα και εμείς οι εξαθλιωμένοι οικονομικά και
εργασιακά, οι προδομένοι και αγανακτισμένοι Νοσηλευτές, ας παραμείνουμε μακριά
από τα φώτα των επετείων.
Ας μείνουμε όμως, σε πείσμα κάποιων
κοντά ο ένας στον άλλον, όπως επίσης, ας μείνουμε κοντά, όπως άλλωστε κάθε μέρα
κάνουμε, στους συνανθρώπους που έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες που του προσφέρουμε,
στο βαθμό που μας επιτρέπουν να τους τις προσφέρουμε.
